بنام خدا
چند روز پیش در شبکه اجتماعی تلگرام نامه ای را خطاب به ریاست هیات مدیره کانون انجمن های صنفی مسوولین فنی غذا و دارو ایران دیدم که جناب آقای دکتر جنت معاون محترم سازمان غذا و دارو نوشته بودند که قبل از رسیدن به دست جناب دکتر پوررسول ریاست کانون در فضای مجازی انتشار یافته بود. از آنجایی که نگارنده این متن در حال حاضر ریاست هیات مدیره انجمن صنفی مسوولین فنی گیلان و بازرسی کانون مذکور را عهده دار می باشم، برخود ضروری دانستم علاوه بر پیگیری در نگارش پاسخ کتبی به سازمان، جهت افزایش آگاهی مسوولین فنی محترم گیلان و کشور پاسخی مناسب در رسانه موجود منتشر نمایم که شاید تاثیرگذارتر از مکاتبات رایج باشد.
همانطور که می دانید جناب آقای دکتر جنت در متن نامه نوشته اند: “ضمن تشکر از پیشنهاد ارائه شده، به اطلاع می رساند در خصوص موضوعات مطرح شده از طریق جامعه مسوولین فنی کشور که جامعیت و سبقه بیشتری داشته و دارای تفاهم نامه با این سازمان می باشد اقدام فرمایید”.
در نگاه اول به این نتیجه همیشگی رسیدم که نگرش سازمان و جناب آقای دکتر جنت به انجمن ها و کانون صنفی به عنوان یک سازمان غیر دولتی هم عرض با مناقع مشترک هنوز هم بالا به پایین است و این خود نکته درخور توجهی است که می تواند موضوع یک بحث جدی دیگر باشد.
ولی چرا جامعه مسوولین فنی کشور از جامعیت و سبقه بیشتری برخوردار است؟
به راحتی سرمایه جوانی و عمر گران بهای اینجانب با حدود ۱۳ سال سابقه فعالیت صنفی در سطح استان و کشور همچنین ۱۹ سال سابقه مسوولیت فنی هزینه شد تا در این لحظه که هنوز در کمال ناباوری هم مسوول فنی هستم و هم فعالیت صنفی دارم، پاسخگوی این سوال تاریخی باشم.
در سالهای ابتدایی دهه ۸۰ همان سالهایی که انجمن صنفی گیلان (۱۳۸۰) و تهران تشکیل شد که خود بهانه ای برای تشکیل جامعه گردید، بر اساس اصرار مجدانه سرکار خانم مهندس فرزانه یزدان پناه (موسس جامعه در سال ۱۳۸۱ و کانون در سال ۱۳۸۳) اولین گردهمایی مسوولین فنی کشور با حضور جمع کثیری در دانشگاه علوم پزشکی ایران تشکیل شد. که اولین و آخرین گردهمایی با این موضوع در تاریخ بود چرا که پایان خوبی نداشت و جناب آقای مهندس مفید مدیر کل وقت، با دلخوری جلسه را ترک کردند. علت این مهم همین اشتباه تاریخی بود که بعد از ۱۳ سال دوباره توسط سازمان تکرار شد. جناب آقای مهندس مفید خیلی تلاش کردند تا جامعه که نمایندگان تهران آن را اداره می کردند به عنوان تصمیم گیرنده برای مسولین فنی کشور پذیرفته شود و سایر استانها تابع تصمیمات آن هیات مدیره باشند ولی پروژه در همان روز همایش و همان ساعات میانی با شکست مواجه شد. همایش در یک مجادله کلامی بین نماینده مسوولین فنی، جناب آقای مهندس ملکی نماینده آذربایجان شرقی که مدام به عنوان نماینده ده هزار نفر از مسوولین فنی کشور درخواست وقت صحبت می کرد و جناب آقای مهندس مفید که این وقت را به ایشان نمی داد و پیوسته همه را تهدید به عواقب عدم حمایت از مسوولین فنی در آینده می کرد و با ترک جلسه توسط ایشان، به حالت نیمه رسمی در آمد و ما هم قبل از اتمام جلسه راهی گیلان شدیم.
تصاویر اتفاقات آن روز از ذهنم پاک نمی شود. نتیجه این برخورد ولی جالب بود چون هیات مدیره تهران جای خود را به هیات مدیره استانها داد و تهران بر اساس نتیجه انتخابات در اقلیت قرار گرفت فقط به عنوان عضوی از هیات مدیره.
متاسفانه از فردای روزی که نمایندگان تهران در اقلیت قرار گرفتند مشکلات درون سازمانی گریبان جامعه و مسوولین دفاتر فرعی در استانهای کشور را گرفت. در واقع چندین سال جلسات تشکیل شد ولی بی نتیجه بود. چرا که جلسات بیشتر به کشمکش فردی در هیات مدیره بین تهران و استانها معطوف بود تا حل مشکلات مسوولین فنی کشور. در نهایت در دولت اول آقای دکتر احمدی نژاد کار جامعه با هیات مدیره کشوری بنابر شکایت انجمن تهران که موسسین جامعه بودند بر اساس دلایل نامفهومی که نمایندگان وزارت کشور عنوان می کردند با امضاء نشدن مجوز فعالیتی که به نام آقای مهندس غفور ملکی حتی تایپ و پیرینت هم شده بود، در طبقه ۱۲ آن وزارتخانه خاتمه یافت. تصویر اتفاقات آن روز هم هرگز از خاطرم نمی رود.
بعد از این انفجار و فروپاشی، از جامعه و فعالیت آن بی خبر بودم و آنقدر تجربه جلسات جامعه تلخ بود که هرگز تصور نمی کردم و نمی کنم دوباره برگردم و پشت همان میزها برای مذاکره با همان کسانی بنشینم که در واقع آن فرصت طلایی را سوزاندند و بهترین سالهای عمر من و هزاران مسوول فنی که رویای رسیدن به هویت واقعی خود را در سر داشتند، تلف کردند.
با این وجود جناب آقای دکتر جنت در نامه اشاره فرمودند که با جامعه مسوولین فنی کشور تفاهم نامه امضاء نموده اند و بنده به شخصه از متن تفاهم نامه مطلع نمی باشم ولی در خصوص جامعیت و سبقه بیشتر، بهتر است دیگر سخنی نگویم.
خدا را شاکرم که زنده ماندم تا پاسخی برای این نامه تاریخی بنویسم و سوالی را طرح کنم که چگونه از نظر سازمان غذا و دارو هیات مدیره جامعه مسوولین فنی با ۳۶ رای و تعداد ۷۰ نفر عضو در روز انتخابات و سوابق مورد اشاره می تواند هدایت و رهبری بیش از ۱۳ هزار مسوول فنی کشور را برعهده گیرد؟
احتمالا جناب آقای دکتر جنت و مشاورین محترمشان اشتباهی بسی تاریخی تر از گذشتگان خود مرتکب شده اند چرا که ما هنوز زنده ایم و اکنون خود تاریخیم.
مهدی حسین آبادی
مسوول فنی
۹۵/۰۵/۰۸ بندر انزلی
http://foodbaran.com