کانون، امیدی دوباره
اکنون ۶ سال از تاسیس کانون انجمن های صنفی کشور گذشته و دی ماه امسال انتخابات جدید هیات مدیره کانون برگذار خواهد شد و این می تواند بعد از همه توفانهایی که از قلب آن گذشته ایم، آغازی دوباره و امیدی به آینده باشد.
من دیگر دقیقا به یاد ندارم که اولین حضور ما در کانون یا جامعه کشور در چه تاریخی بوده ولی با تمام وجودم باور دارم زمان زیادی گذشته است.
ما بعد از تاسیس مجدد کانون کشوری بعنوان هیات مدیره تلاش بسیاری در جهت دستیابی به اهداف خود داشتیم. ساعت ها و روزها صرف حضور در جلسات حضوری و مجازی شد دقیقا یادم نیست، شاید بالای ۶۰ جلسه مجازی و شاید ۱۰ جلسه حضوری در گیلان، کرج، تهران، قزوین و تبریز تشکیل شد و متاسفانه عدم برقراری ارتباط سازنده با سازمان، نه بخاطر کارشکنی در کانون، بلکه بخاطر کارشکنی آشکار در سازمان غذا و دارو، بی نتیجه و شاید بدتر از آن بود.
مشکل از جایی شروع شد که مسوولین فنی کشور فکر می کردند که انجمن ها در انتقال مشکلات به سازمان کوتاهی می کنند ولی ما از همان اولین جلسات کشوری می دانستیم که نحوی مدیریت مشکلات مسوولین فنی و نگرش موجود در سازمان به جایگاه مسوولین فنی کشور، علت تمامی ناکامی ها است. هرچند انتظارات و برداشت ما از قانون بعنوان نقطه شروع و معنابخش کلمه مسوول فنی اشتباه نبود و قانون گذار و همه ما فکر می کردیم که مسوول فنی جهت حفظ منافع و سلامت مصرف کننده، بعنوان نماینده سازمان غذا و دارو (که عهده دار اصلی این مسوولیت است)، در کارخانه جات،کارگاه ها، شرکت های وارد کننده و توزیع کننده مشغول بکار است، ولی مدیران سازمان در سالهای گذشته برداشت دیگری از قانون داشتند و در جهت کاهش مسوولیت سنگین قانونی خویش که شاید توان عهده داری آن با توجه به امکانات و انگیزه های موجود نداشتند، تفسیری جدید از قانون ارائه کردند. مطابق این تفسیر آنان فقط مسوول تدوین چارت اولویت بندی، تایید صلاحیت مسوول فنی ای را دارند که کارفرما موظف به استخدام اوست و چون کارفرما او را استخدام کرده لذا مسوولیت عملکرد خودش و مسوول فنی از نظر سازمان با کارفرماست.
اکنون سازمان هر روز این را در اندیشه و باور ما تزریق می کند که انگیزه های قانون گذار چیز دیگری بوده و تفسیر سازمان غذا و دارو دقیقاً مر قانون است.
بزرگترین مشکلات بشری در طول تاریخ ناشی از تعاریف متفاوت یک کلمه یا یک عبارت بوده و در نتیجه کلمه مسوول فنی در سازمان غذا و دارو مفهومی کاملاً متفاوت با مفهوم آن در سازمان دامپزشکی که دقیقا هم عرض سازمان نامبرده است، دارد.
اکنون پس از گذشت سالهایی بسیار ما با کوله باری از تجربه های سخت و جانکاه اینجا ایستاده ایم و نظاره گر آینده ایم. آینده ای که مسلماً متفاوت از گذشته خواهد بود و روشهای نخ نما و قدیمی سازمان در جهت انحراف اهداف و وقت کشی همیشگی لااقل برای ما در گیلان رنگی ندارد.
همه مسوولین فنی در تمامی کشور باید از اشتباهات گذشته درس گرفته باشند و از تکرار اشتباهات و بیراهه روی خوداری کنند.
بدانیم و آگاه باشیم اگر به آگاهی تکیه کنیم، از تجربیات استفاده ببریم و دوباره دچار احساسات لحظه ای نشویم، آینده هر چند دور و هرچند دیر از آن ماست.
———————————————————————————————————————————————————————-